امیرحسین مرجانی

سلام

قصد دارم در یک سری مطالب، مطالعاتم رو در مورد اسمارت کانترکت ها منتشر کنم، تا بتونیم دوستان همدیگه رو پیدا کنیم و یک هم افزایی در مورد این مطالب داشته باشیم.

قبل از هر چیزی برای اینکه دوستان وارد بحث بشوند باید عرض کنم که اسمارت کانترک ها پایه ارز رمزنگاری شده اتریم (در حال حاضر دومین ارز رمزنگاری شده محبوب) بر بستر بلاک چین هست.

قطعا در مطالب بعدی بیشتر در مورد موضوعات ارز های رمز نگاری شده، بلاکچین، توزیع شدگی، … صحبت خواهم کرد.

من خودم کار رو با ترجمه صفحه ویکی پدیا اسمارت کانترک شروع کردم. (البته ترجمه گوگل انقدر قوی شده که زیاد نیازی به دست کاری نبود)

شروع:

A smart contract is a computer protocol intended to facilitate, verify, or enforce the negotiation or performance of a contract. Smart contracts were first proposed by Nick Szabo in 1996.[1]

یک ) قرارداد هوشمند( یک پروتکل کامپیوتری است که برای تسهیل، تأیید یا اجرای مذاکره یا اجرای یک قرارداد طراحی شده است. قراردادهای هوشمند ابتدا توسط نیک سابو در سال 1996 پیشنهاد شد.

Proponents of smart contracts claim that many kinds of contractual clauses may be made partially or fully self-executing, self-enforcing, or both. The aim with smart contracts is to provide security that is superior to traditional contract law and to reduce other transaction costs associated with contracting.

قراردادهای هوشمند در درجه اول در ارتباط با ارزهای رمزنگاری شده استفاده شده است.

History

تاریخچه

The phrase “smart contracts” was coined by Nick Szabo in 1996, and reworked over several years.

عبارت “قراردادهای هوشمند” توسط نیک سابو در سال 1996 ساخته شد و چندین سال به کار خود ادامه داد.

Szabo’s first publication, “Smart Contracts: Building Blocks for Digital Free Markets” was published in Extropy #16,[3] and then later reworked as “Formalizing and Securing Relationships on Public Networks.

سزابو اولین مقاله با عنوان “قراردادهای هوشمند: ساخت بلوک ها، برای بازارهای آزاد دیجیتال” در Extropy #16 منشر شد و سپس بعدها به عنوان “رسم سازی و برقراری روابط در شبکه های عمومی” اصلاح شد.

These documents described how it would be possible to establish contract law and related business practices through the design of electronic commerce protocols, between strangers on the Internet.

این اسناد توضیح داد که چگونه می توان از طریق طراحی پروتکل های تجارت الکترونیک، بین غریبه ها در اینترنت، ایجاد قانون قرارداد و شیوه های تجاری مرتبط را ایجاد کرد.

Szabo describes smart contracts as:

Szabo قراردادهای هوشمند را اینگونه توصیف می کند

New institutions, and new ways to formalize the relationships that make up these institutions, are now made possible by the digital revolution.

موسسات جدید و راه های جدید برای رسمیت دادن روابط که این موسسات را تشکیل می دهند، اکنون با انقلاب دیجیتال امکان پذیر است.

I call these new contracts “smart”, because they are far more functional than their inanimate paper-based ancestors.

من این قراردادهای جدید را “هوشمندانه” می نامم، زیرا آنها بسیار کاربردی تر از اجداد نابالغشان هستند.

No use of artificial intelligence is implied. A smart contract is a set of promises, specified in digital form, including protocols within which the parties perform on these promises.

هیچ استفاده از هوش مصنوعی به معنای آن نیست. قرارداد هوشمند مجموعه ای از وعده هایی است که در قالب دیجیتال مشخص شده اند، از جمله پروتکل هایی که طرفین در این وعده ها انجام می دهند.

البته کار ترجمه ادامه دارد …

یک ویدیو جالب (البته زبان اصلی) در مورد معرفی اسمارت کانترکت ها هم ضمیمه می کنم 🙂

لینک ویدیو: معرفی اسمارت کانترکت، مبنای اتریم

پی نوشت:

دوستان لطفا و خواهشا اگر شما هم مطلب به درد بخوری در این زمینه دارید منتشر کنید و من رو هم با خبر کنید تا بتونیم هم افزایی داشته باشیم.